ΚΟΝΤΙΝΟΙ ΠΡΟΟΡΙΣΜΟΙ

banner imagebanner image
ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ

Ο Άγιος Νικόλαος (ή Σελίνιτσα) είναι ένα γραφικό λιμανάκι της έξω Μάνης 3 χλμ. από τη Στούπα, άλλοτε με σοβαρή εμπορική κίνηση, που σήμερα λειτουργεί ως ιχθυόσκαλα και αραξοβόλι για ψαροκάικα και ψαρόβαρκες. Το όνομα Σελίνιτσα προέρχεται από τη μικρή Σελήνη ή μικρή Ελένη, σύμφωνα με το: «Σελινίτσα, στ” άκουσμα σου ριγ” η Σελήνη, καθώς ο Πάρις θωπεύει την Ελένη». το χωριό βρίσκεται μια μικρή γραφική παραλία με ψιλή άμμο, δίπλα στις εκβολές του Παμίσου ή ποτάμι της Μηλιάς, όπου υπήρχε η αρχαία Πέφνος και απέναντί της το νησάκι Πέφνος, τόπος γέννησης των Διόσκουρων. Αξιόλογες οι εκκλησίες του Αγίου Μύρωνα και του Αγίου Νικολάου, απ” όπου πήρε το όνομά του το χωριό.

Νοτιοανατολικά του Αγίου Νικολάου, βρίσκεται το γραφικό μικρό ψαροχώρι του Αγ. Δημητρίου, στη θέση της αρχαίας Πέφνου, με το βραχονήσι της. Στην Πέφνο, σύμφωνα με τη Μυθολογία, γεννήθηκαν μέσα από ένα αυγό οι Διόσκουροι, Κάστορας και Πολυδεύκης, που ήταν ημίθεοι, προστάτες των ναυτιλλομένων και αδελφοί της Ωραίας Ελένης. Το αυγό αυτό ήταν το αποτέλεσμα του έρωτα του Δία, ο οποίος είχε μεταμορφωθεί σε κύκνο και της πανέμορφης Λήδας, κόρης του Γλαύκου, που για να τον αποφύγει είχε και αυτή μεταμορφωθεί σε χήνα. Από τον Παυσανία λέγεται ότι στη Πέφνο υπήρχε βασίλειο με βασιλέα τον Τυνδάρεω, πατέρα της Ωραίας Ελένης, βασίλισσας της Σπάρτης και της Κλυταιμνήστρας, βασίλισσας των Μυκηνών.

 

 

ΚΑΡΔΑΜΥΛΗ

Η Καρδαμύλη είναι ένα παραθαλάσσιο χωριό που βρίσκεται στη Μεσσηνιακή Μάνη, 35 χιλιόμετρα νότια της Καλαμάτας, και διατηρήθηκε ως μικρή ή μεγάλη πόλη περισσότερο από 3.000 χρόνια. Είναι μια μαγευτική περιοχή με ιστορική καταγωγή που διατηρεί το προομηρικό της όνομα και αναφέρεται στον Όμηρο ως πρώτη από τις «επτά ευνομούμενες και καλώς κατοικούμενες πόλεις» που ο Αγαμέμνονας θα έδινε προίκα στον Αχιλλέα αν νυμφευόταν μια από τις κόρες του.

Η Καρδαμύλη είναι σήμερα μία τουριστική λουτρόπολη, με πολλά αξιοθέατα, πού την εκτιμούν Έλληνες και ξένοι. Έχει μία πλήρη για τον πληθυσμό της οργάνωση: ειρηνοδικείο, ταχυδρομείο, δημοτικό, γυμνάσιο, και ολοένα αναπτύσσεται για να δεχτεί περισσότερους ξένους.

Είναι έδρα του νέου Δήμου Λεύκτρου, έχει πληθυσμό 574 κατοίκους (απογραφή 1991) ο οποίος πολλαπλασιάζεται τους καλοκαιρινούς μήνες λόγω της σημαντικής τουριστικής ανάπτυξης.

Ο δρόμος προς τη δύση, ο οποίος ξεκινάει από το Γυμνάσιο-Λύκειο Καρδαμύλης, μας οδηγεί σε μία υπέροχη παραλία με βότσαλα, τα «Ριτσά», όπου πληθώρα κόσμου καταφεύγει για να απολαύσει το μπάνιο του.

 

ΑΡΕΟΠΟΛΗ

Η πρωτεύουσα της Μέσα Μάνης και ένα από τα πιο τουριστικά χωριά της ευρύτερης περιοχής είναι ένας καλοδιατηρημένος οικισμός με πέτρινα σοκάκια που φέρουν ζωντανά τα ίχνη της αίγλης του παρελθόντος, καλοδιατηρημένα πυργόσπιτα, και πετρόχτιστους ξενώνες. Κέντρο του χωριού είναι η μεγάλη πλατεία με το άγαλμα του Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη, όπου τα Σάββατα, οι ντόπιοι παραγωγοί στήνουν τους πάγκους τους και πουλάνε τοπικά προϊόντα. Γύρω από την πλατεία θα βρείτε πολλά μαγαζιά, ταβέρνες, cafes και τη δημοτική βιβλιοθήκη. Περπατήστε στο παραδοσιακό κομμάτι του οικισμού και θαυμάστε τους πύργους ( ξεχωρίζουν του Στυλιανού Μαυρομιχάλη, του Κυριακούλη Μαυρομιχάλη, του Μπαρελάκου και του Πικουλάκη ).

Επίνειο της Αρεόπολης το Καραβοστάσι ( ή παραθαλάσσιο Οίτυλο ) έχει αναπτυχθεί τουριστικά με ωραία ξενοδοχεία και ταβέρνες, ενώ το γειτονικό γραφικό Λιμένι αποτελεί κλασική στάση για ψαροφαγία δίπλα στο κύμα σε ειδυλλιακό σκηνικό με φόντο τον πύργο των Μαυρομιχαλαίων. Η Αρεόπολη και τα περίχωρά της αποτελούν μια από τις πιο δημοφιλείς βάσεις για εκδρομές σε ολόκληρη τη Λακωνική Μάνη. Πετρόχτιστα χωριά με εντυπωσιακά πυργόσπιτα μέσα στις φραγκοσυκιές ( η Βάθεια και ο Γερολιμένας είναι δύο από τα πιο γνωστά ), μικρές παραλίες με κροκάλες, και εντυπωσιακά τοπία θα ενθουσιάσουν τους λάτρεις του on the road, ενώ οι περιπατητές θα βρουν πολλές αφορμές για πεζοπορίες.

 

ΣΠΛΗΛΑΙΑ ΔΙΡΟΥ

Αφήνοντας την κεντρική οδική αρτηρία λίγο νοτιότερα της Αρεόπολης, στον Πύργο Διρού, κατεβαίνει ως την παραλιακή θέση των σπηλαίων Γλυφάδα (ή Βλυχάδα). Κάτω απ’ τα μανιάτικα χώματα κρύβεται μια ανείπωτη ομορφιά, το ωραιότερο λιμναίο σπήλαιο στον κόσμο.

Είναι υπόγειος ποταμός και αναπτύσσεται σε δύο κύριους παράλληλους διαδρόμους με αρκετούς δευτερεύοντες. Η εξερεύνηση του σπηλαίου ξεκίνησε στο 1949 από το ζεύγος των σπηλαιολόγων Ιωάννη και Άννας Πετροχείλου, της Ελληνικής Σπηλαιολογικής Εταιρείας.

Το 1958 ξεκίνησε η αξιοποίησή του και το 1963 λειτούργησε με χερσαίο τμήμα 600 μέτρα. Το 1979 ανακαλύφθηκαν και νέα τμήματα, χαρτογραφήθηκαν χερσαίοι και λιμναίοι διάδρομοι, ώστε σήμερα το συνολικό μήκος του να φτάνει τα 6000 μέτρα. Το σπήλαιο αποτελείται από σταλακτίτες και σταλαγμίτες, και παλαιότερα ήταν χερσαίο, όμως με την πάροδο των αιώνων η στάθμη του νερού ανέβηκε από τη θάλασσα και έτσι οι σχηματισμοί των σταλακτιτών μοιάζουν με λευκές κολώνες που βγαίνουν μέσα από το νερό. Όσες φορές και εάν επισκεφθεί κανείς τα σπήλαια Διρού δεν χορταίνει το μάτι του να παρακολουθεί με θαυμασμό το τι του έχει προσφέρει σαν δώρο η φύση. Για 45 λεπτά σε μια διαδρομή δαιδαλώδη, ο επισκέπτης μένει άφωνος.